Rozdział 12

~oczami Ali ~

*

To już dzisiaj. Rozprawa sądowa przeciw Johanowi. Byłam niesamowicie podenerwowana. Dzięki bogu wspierała mnie Lila.

-A jak się nie uda? Lilka co będzie wtedy? Będę musiała się ukrywać przed Johanem?- jęczałam wtulona w ramię przyjaciółki.

-Uda się. Na pewno! Mamy poważne dowody i świadków- Rafała, Sebastiana, Roberta, ja będę zeznawać, masz zaświadczenie ze szpitala, wygramy kochanie

-Dziękuję, że mi pomagasz…

-Czego nie robi się dla przyjaciół…- Lilka uśmiechnęła się.

Chwilę później sędzia zawołał nas na salę.               

*

-Nie daruję Ci tego dziwko! Pożałujesz!- krzyczał Johan.

-Oskarżony, proszę się uspokoić.- zaoponował sędzia.

-Nie uspokoję się kurwa! Ta dziwka zabiera mi córkę!

-Zostaje pan ukarany karą porządkową w wysokości pięciu tysięcy złotych.

-Co? Pojebało cię?!

-Zaraz opuści pan salę rozpraw- to uciszyło piłkarza. –A teraz prosimy pannę Lilianę Gikiewicz.

Lila podeszła do barierki.

-Co pani wie o kłótniach państwa Voskampów?

-Oni nie są małżeństwem Wysoki Sądzie. A więc, Johan był agresywny często wobec Ali, nieraz zdarzało mu się ją uderzyć, kilka razy nawet przy ludziach, kiedyś doszło do tego, że uderzył swoją córkę, a ostatnio pobił Alę aż wylądowała w szpitalu. Zwykły skurwiel.

-Panno Gikiewicz, proszę uważać na słowa!

-Przepraszam bardzo. Johan nie potrafi panować nad emocjami. Jest po prostu niebezpieczny, kilka razy w wyniku jego napadów agresji, inni ucierpieli.

-Na przykład?

-Między innymi ja.

-Dobrze, czy ma panna coś więcej do powiedzenia?

-Nie wysoki sądzie.

-A więc proszę usiąść. –Lila usiadła koło mnie. Było widać że zeznawanie bardzo ją zestresowało.

-Teraz poproszę pana Milę.- Sebastian podszedł do barierki.

*

Wszystko szło bardzo szybko, i tak jak Lila powiedziała, argumenty były po naszej stronie.

W końcu sędzia udał się na naradę. Siedziałam jak na szpilkach, nie mogłam się doczekać.

Drzwi Sali otworzyły się. Wreszcie sędzia wrócił.

-Pozwany, pan Johan Voskamp,  zostaje pozbawiony praw rodzicielskich.

-Co kurwa?! Jak to?! Alka, zabiję Cię!

-W związku z pańskim zachowaniem, ma pan również sądowy zakaz zbliżania się do pani Włodarczyk i córki. Również zostanie pan obciążony kosztami procesu sądowego.

-Ja pierdole! Pożałujesz tego!- Johan zerwał się z miejsca, ale ochroniarz go powstrzymał.

-Boję się go, Lilka – jęknęłam.

-Nie ma czego kochanie.- przyjaciółka objęła mnie ramieniem.

*

-Udało się?- zapytał zatroskany Robert który czekał przed salą rozpraw.

-Tak! -krzyknęłam szczęśliwa.

-To świetnie.- zawołał i przytulił mnie.

-Uuuuuu- szepnęła Lilka która nagle znalazła się koło mnie.

-Ty nie rób „uuuuuuuuuu” tylko zajmij się Tadziem.- zaśmiałam się.

-Weź mi o nim nawet nie wspominaj…-warknęła.

-Co się stało?- zapytałam zdziwiona.

-Nie ważne, wkurzył mnie. Idiota.

-Spokojnie…nie chcesz mówić, to nie mów. –uśmiechnęłam się.

-Jedziesz ze mną?

-Nieee… jadę z Robertem.

-Aaa, to miłego dnia życzę. –Lilka uśmiechnęła się i poszła do swojego samochodu.

*

Po tym jak Robert mnie odwiózł, poszłam po Lenkę do przedszkola.

-Mamusia! A gdzie tatuś?

-Tatusia nie będzie.

-Dlaczego?- mała lekko posmutniała.

-Kiedyś ci wytłumaczę…A teraz idziemy na plac zabaw? –uśmiechnęłam się i wzięłam córkę na ręce.

-Taaak!

*

Wróciłyśmy późnym wieczorem. Obie byłyśmy zmęczone i od razu poszłyśmy spać.

Rano odwiozłam córkę do przedszkola i pojechałam na uniwersytet.

Zajęcia były strasznie nudne…

W przerwie spotkałam Lilę.

-Heeej kochana!- przytuliłam ją.

-Cześć. Jak tam zajęcia?

-Nudne…-mruknęłam.-A twoje?

-Fuj.-jęknęła Lila pokazując mi swoje dłonie.

-Jakie ładne! Co narzekasz?

-Uczyliśmy się nakładać tipsy żelowe, okropne!

-Ale są całkiem ładne kochana- uśmiechnęłam się.

-Muszę je nosić 2 tygodnie. Potem będziemy uczyć się je zdejmować. Czuję się jak Baśka.

-O wilku mowa.

-O nie!- jęknęła Lila.

-Widziałam Cię wczoraj z Menzelem, tym no, ze Śląska…-prychnęła Baśka.

-I co z tego?- wtrąciła Lilka.

-Nie z tobą rozmawiam, idiotko.- warknęła Baśka i odepchnęła moją przyjaciółkę.

-Nie pozwalaj sobie, dziunia!- gdybym jej nie złapała, to Lilka już by przywaliła Baśce.

-Okej, wreszcie mogę dokończyć-prychnęła Baśka. –To z tego, że on i tak będzie mój! Jesteś za brzydka dla niego! On będzie mój.- zaakcentowała swoje słowa pstryknięciem tipsów i odeszła.

-Robert z Baśką?! Hahahah, ja nie mogę!- Lilka pokładała się ze śmiechu.

-A weź, brak słów.- mruknęłam niezadowolona.