Rozdział 11

Z dedykacją dla Maicona :3 

Przez cały trening Robert nie mógł się napatrzeć na Alę.

-Patrz na Roberta- szepnęłam Kasi na ucho.

-Uuu… wpatrzony w Alę jak w obrazek…- obie wybuchłyśmy śmiechem. Ala tylko popatrzyła się na nas dziwnie, jednak nic nie mówiła.

Po treningu Alka na chwilę podeszła do zarządu a ja z Kasią, Lenką i Piotrusiem czekaliśmy na nią przez wejściem na boisko.

-Jezu, co ona tam tak długo robi?

-Nie wiem… może…-przerwał nam krzyk Ali. Wzięłyśmy dzieci i szybko weszłyśmy na boisko.

-Johan? Zostaw ją!- krzyknęła Kasia.

-Co to ma kurwa być!- pokazał papier z sądu.- Co ty sobie kurwa wyobrażasz? Lenka to też moja córka!- wrzeszczał.

-To co widzisz! Nie będziesz więcej terroryzował mnie i Leny!

-Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo dziwko!- krzyknął i uderzył Alę z pięści w twarz.

-Zostaw ja idioto!- próbowałam odciągnąć piłkarza od mojej przyjaciółki. Nie udało się.

-Ratunku! Pomocy!- krzyczała Ala, której krew ciekła z rozciętej wargi.

W końcu ktoś ją usłyszał. Robert. Podbiegł szybko do nas.

-Pojebało cię?! Kobiet się nie bije! Jesteś zwykłym skurwysynem!- powiedział i uderzył Johana z pięści.

-Nie wpierdalaj się nam w sprawy rodzinne!

-Z tego co wiem, to nie jesteście razem.- Robert wymierzył kolejny cios.

-Spierdalaj!- Johan próbował oddać Robertowi, jednak ten uchylił się, i Johan uderzył pięścią w ścianę.

-Gratuluję. –mruknął Robert i na do widzenia kopnął Johana z kolanka w brzuch.

-Ala, wszystko w porządku? -podbiegłam szybko do niej.

-Tak- mruknęła i starła wierzchem dłoni krew z ust.

-Trzeba to opatrzyć.- westchnęła Kasia.

-Ja się nią zajmę. –wtrącił Robert.- Zabierzcie lepiej dzieci.

-Lenuś, chodź do cioci.- wzięłam ją na ręce.

-Nie! Mamusiu! Ja chcę do mamy!- wyrwała się.

-Lenuś, jedź z Lilką, proszę. –Ala przytuliła córeczkę i podała mi ją.

-Mamusiu, bardzo boli?- dziewczynka była zatroskana.

-Nie kochanie. Ale muszę jechać do lekarza.

-Ale wlóciś?

-Tak kochanie, wrócę. A teraz jedź z ciocią.

-Dobzie.

-Lilka- Ala zwróciła się do mnie- Jedź do Waldka po parę rzeczy Leny.- podała mi klucze.

-Dobrze.- wzięłam je i Lenę i wraz z Kasią wyszłyśmy.

-To spotkamy się u mnie, okej?- zapytała Kasia a ja przytaknęłam.

*

-Ciocia, a dlaczego tatuś udeził mamusię?- zapytała po drodze Lena.

-Bo jest zły. Nie wolno bić dziewczyn. –mruknęłam wpatrzona w drogę.

-Ale dlaczego jest zły?

-Kochanie, nie przeszkadzaj, jak prowadzę auto bo będzie wypadek.

-Okej.- powiedziała Lena i więcej się nie odezwała.

*

-Piotlus!- zawołała Lena i przytuliła się do mojego bratanka.

-Miłość kwitnie.- mruknęłam a Kasia wybuchła śmiechem. Dzieciaki poszły do pokoju Piotrusia, a ja i Kasia usiadłyśmy w salonie pijąc kawę.

-No to opowiadaj dokładnie co u Ciebie i Tadzia.- uśmiechnęła się Kasia.

-No co ma być? Tadeusz to kolega, a Ala jak zawsze coś sobie ubzdurała.

-Jasne. – zaśmiała się Kasia.

-No tak, nikt mi nie wierzy.- zrobiłam smutną minkę. –Ty, Ala, Łukasz, Rafał…Jesteście okrutni- jęknęłam z udawanym smutkiem.

-Ojej, to straszne.- mruknęła sarkastycznie Kasia.

-Wiem.

*

Wieczorem Ala przyjechała odebrać Lenkę.

-Hej kochana- przytuliłam przyjaciółkę.- Jak się czujesz?

-Dobrze, zszyli mi wargę, wszystko w porządku. Lena, chodź już.

-Nieee! Plosie…

-Jutro się spotkacie z Piotrusiem, teraz jedziemy do domku, bo Robert czeka na zewnątrz.

-Skoda, papa Piotlus.

-To do jutra na uczelni, papa! –Ala się pożegnała, i ku wielkiemu niezadowoleniu córki opuściły dom.

*

Rano budzik zadzwonił o 8.  Szybko wstałam i pobiegłam do łazienki. Ubrałam się, pomalowałam, oraz uczesałam.

Zeszłam do kuchni, wraz z torbą wypełnioną książkami i zeszytami. Uroki studiów. Zrobiłam kawę. W między czasie dostałam smsa. Spojrzałam na wyświetlacz. Od Tadeusza. Zdziwiłam się że już nie śpi.

„O której kończysz zajęcia? Może przyjechałbym po Ciebie i poszlibyśmy gdzieś razem? O ile masz ochotę… J „

Szybko odpisałam.

„Zajęcia kończą się o 14. Z chęcią :*”

Dokończyłam śniadanie, zostawiłam na lodówce karteczkę, że poszłam na uczelnie i poszłam na przystanek, dzisiaj musiałam jechać autobusem. Nie zatankowałam mojego auta. Autobus szybko  podjechał i udałam się na uczelnię.

*

-Hej! Zawołała Ala która właśnie wysiadła ze swojego auta.

-Hej kicia.- przytuliłam ją.

-Co tam? Masz plany na popołudnie? Może poszłybyśmy na zakupy, co?- uśmiechnęła się.

-Niestety, kochana, mam już plany.

-Ooo… Jakie? –Ala była zdziwiona.

-Po zajęciach odbiera mnie Tadeusz i gdzieś idziemy.

-Ulalala, fiu fiu.- Alka wybuchła śmiechem.

-Ty głupia jesteś. Idiotka.- mruknęłam. Akurat zadzwonił dzwonek oznajmiający początek zajęć.

-To do zobaczenia!- Ala udała się do swojej Sali, a ja do swojej.

*

5 godzin później, nudne zajęcia się wreszcie skończyły.

Zobaczyłam mercedesa Tadeusza stojącego na parkingu.

-Hej Liluś.- przytulił mnie na przywitanie.

-Heeej- pocałowałam Go w policzek.

W między czasie usłyszałam najgłupsze, najbardziej wytapetowane dziunie z grupy.

-Cooo?! Ten pasztet z piłkarzem Śląska?- zawołała przywódczyni bandy, Baśka.- To ja powinnam tam być.

-Masz racje, ona na to nie zasługuje. Ty była byś lepsza.- przytaknęła jej najlepsza koleżaneczka, Monia.

-Wrrr… co za idiotki!- warknęłam.

-Nie przejmuj się. Jesteś o wiele ładniejsza niż one wszystkie razem wzięte.- mruknął Tadeusz i objął mnie ramieniem.

-Ech, dziękuję, to miłe.- uśmiechnęłam się.

-Taka prawda- otworzył drzwi od strony pasażera.

-Dzięki. –uśmiechnęłam się.

*

-Tak właściwie, to co ty studiujesz?- zapytał gdy siedzieliśmy w jednej z uroczych  wrocławskich kawiarni.

-Kosmetologię. Będę kosmetyczką.

-Kosmetologię? Jak te pasztety? O boże… nie mogłaś wybrać czegoś lepszego? Jeszcze będziesz jak one…Myślałem, że stać Cię na coś więcej…Jesteś przecież mądra…

-No dziękuję.- wstałam od stolika i udałam się w kierunku wyjścia.

-Lila, czekaj. Nie chciałem…

-Spadaj.- rzuciłam i wyszłam. Poszłam na przystanek. Jak na złość rozpadał się deszcz.

Wreszcie przyjechał autobus.

Przemoczona, wściekła i zmarznięta weszłam do domu, trzaskając drzwiami.

-Hej. Jak tam?- z kuchni wyłoniła się wesoła Kasia.

-Beznadziejnie. –rzuciłam torbę na ziemię i poszłam do swojego pokojuv